۱۳۹۵/۰۲/۲۹

بیست و هفتم اردیبهشت، هفتمین سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله علیه)

امام علی علیه‌السلام می فرمایند: « علما تا زمانی‌که روزگار پا برجاست باقی هستند؛ بدن‌هایشان از میان رفته، ولی یادشان در دل‌ها پا برجاست.»
آیت الله محمد تقی بهجت (رضوان الله علیه) از عرفای به ‌نام و از مراجع تقلید شیعه بود. او از شاگردان محمد حسین غروی اصفهانی و سید علی قاضی بود و از جانب سید علی قاضی لقب فاضل گیلانی گرفته بود. وی در 92 سالگی به علت ایست قلبی در بیمارستان ولیعصر قم درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد.
عارف واصل و عالم ربانی، حضرت آیت‌الله بهجت رحمت ‌الله علیه از زمرۀ بزرگ‌ مردانی بود که از ابتدا هدف خویش را بندگی خداوند متعال قرار داد و در همۀ سال‌های عمر خود،‌ در راه رسیدن به این هدف استقامت ورزید. ثمرۀ این همت و استقامت طولانی، در عمل صالح و کلام نافذش رخ نموده بود؛ تا آنجا که کوچک و بزرگ، غریبه و آشنا و نیز عالم و عامی را شیفتۀ خود کرده بود.
اکنون در این زمان که جای خالی آن بزرگوار حسرتی بر دل دوستان ایشان و جویندگان حقیقت نهاده است، آنچه از ایشان در یادها به یادگار مانده، موجب آرامش و نیز یادآور همان حقایقی است که همگان را به‌ سوی آن‌ها دعوت می‌کرد.